คนพรรค์นั้น หมายถึง น. คนพวกนั้น (มักใช้ในทางดูหมิ่นดูแคลน).
น. คําเรียกคนพื้นเมืองถิ่นพายัพ.
(สํา) น. คนรักมีน้อย คนชังมีมาก.
(สํา) น. คนรักมีน้อย คนชังมีมาก.
น. คนที่ไม่มีคุณธรรม; คนทําผิดอาญา, อาชญากร.
(สำ) น. คนทำชั่วย่อมตกนรก, มักใช้เข้าคู่กับ คนดีผีคุ้ม ว่า คนดีผีคุ้ม คนร้ายตายขุม.
(กฎ) น. คนวิกลจริตซึ่งศาลสั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถ.
(สํา) ต่างคนต่างช่วยกันทํา.